het ontstaan van ons nieuwe atelier

Na 17 jaar ons atelier in de oude dorpskern van Elsloo, een heerlijke plek, bestierd te hebben is de tijd gekomen om te gaan verhuizen.
Dat heeft meerdere redenen. De allerbelangrijkste is de wenteltrap die er in die 17 jaar sjouwen met klei, werken van cursisten én vele malen heen en weer lopen naar klanten beneden in de winkel ervoor gezorgd heeft dat mijn knie versleten was. Er zit inmiddels een knieprothese in maar de orthopeed heeft mij duidelijk te verstaan gegeven dat het niet verstandig is om op deze manier nog langer door te werken.
Dan komt de andere knie ook snel aan de beurt (en ik weet nu hoe dat voelt dus liever niet, hoewel die de laatste tijd ook al pijn begint te doen).
Een andere, gemakkelijkere (normale) trap zal het heen en weer lopen niet simpeler maken. Het probleem is gewoon het heel vaak op en af lopen mét gewicht in de handen.

De tweede reden is het feit dat wij inmiddels allebei 65 jaar zijn en het ietsje rustiger aan willen gaan doen. De tijd van bijna dagelijks 10 cursisten en tussendoor ook nog de nodige workshops geven is voorbij. Dat wordt ons nu echt te druk en er zijn ook nog andere leuke dingen in het leven te doen. Met iets minder mensen, wat minder workshops en wat meer tijd voor onszelf hebben we het nog steeds erg naar onze zin.

Aldus…..werd ons oude vervallen tuinhuis in het voorjaar van 2023 gesloopt en ontstond er langzaam aan een nieuw. Dat staat nu overeind te pronken. Het was wel wat werk! Inmiddels ligt er een isolatie-vloer in en Jos is nu met hulp van onze zonen bezig het plafond te isoleren want we willen straks wel warm zitten! Binnenkort komt het vloerzeil en eind januari wordt de airco waarmee we ook kunnen gaan verwarmen gemonteerd. En dán…dan kunnen we rustig aan tussen alle bedrijven door gaan inrichten. Daartoe moet nog het nodige werk verzet worden in het huidige atelier. Alles zal door mijn handen moeten gaan om te bepalen of het wel of niet nog meegaat. Het nieuwe atelier is een stuk kleiner dus er zullen keuzes gemaakt moeten worden. Ik vrees dat dat nog het meeste werk zal zijn.

Dan komt er nog ander werk: natuurlijk blijven wij de Mayco-glazuren verkopen maar dát gaat allemaal niet passen in dat tuinhuis. In ons huis hebben wij nog een niet-gebruikte ruimte ter grootte van een garage. Daar gaan we het winkelgedeelte heen verplaatsen. Ik zet daar nog geen foto’s van want het ziet er daar niet uit haha! Jarenlang is het onze ‘afleg-ruimte’ geweest en er staan honderden boeken en nog van alles. Ook dat moet eerst opgeruimd worden, we willen er nog een openslaande deur naar de tuin maken (zodat we gemakkelijk even wat kunnen pakken, niet meer de trap op en af maar even door de tuin lopen) en als we dan toch bezig zijn maken we ook meteen een nieuw plafond want er hangt nog zo’n oud lelijk kunststof schrootjes plafond in. Kortom….nog werk genoeg te doen!

In dit blog nemen we je mee in de ontwikkelingen. Uiterlijk september 2024 hopen we daar te kunnen gaan werken!

Tussen alle regenbuien door toch maar proberen de buitenkant te beitsen.

Vrijdag 5 januari ’23: we hebben, na het geven van een workshop, nog een paar uurtjes in het nieuwe atelier gewerkt. De electriciteit is bijna klaar. Gekozen voor een zestal vierkante lampen die enorm goed licht zouden moeten geven maar die ook gedimd en zelfs in andere kleuren gezet kunnen worden (kunnen we ook nog eens feestjes houden). Nog niet getest want er zit nog geen stroom op. Ook hebben we de smeedijzeren mand die ik van kunstenaar Fons Verhoeve uit Stein gekocht heb. Daar komen straks groene plantjes in en er kunnen nog haken aangehangen worden met bijvoorbeeld….keramiek! Het is toch wel een flinke klus, die electriciteit aanleggen. Naast de lampen zijn er ook nog heel wat stopcontacten aan gelegd en nog aan te leggen. Het huidige atelier in de Dorpstraat hangt aan elkaar van de verlengsnoeren en dat wil ik echt niet meer in het nieuwe atelier. Vandaar. Liever teveel stopcontacten als te weinig.

Werkaamheden half tot 21 januari: we hebben de electriciteit aangesloten. De lampen (met een mooie lichtopbrengst) hangen én er zijn vele stopcontacten aangelegd. Hangt het huidige atelier aan elkaar van de verlengsnoeren, in het nieuwe atelier gaat dat niet meer gebeuren!

21 januari 24: Het was veel werk, dat aanleggen van alle electriciteit. Als we daar iemand voor hadden moeten inhuren had ons dat heel veel geld gekost. Gelukkig heeft Jos’ vader, die electricien was, de kennis op zijn zoon overgebracht. Ik was aangeefhulp en zaaghulpje. Natuurlijk moet Jos door zijn long-covid regelmatig even een dutje gaan doen van een paar uurtjes maar daar zijn we inmiddels zo gewend aan geraakt dat we er niet meer mee zitten. Het zit erop, de lampen branden en de airco kan na volgende week aangesloten worden. Dus dat verdiende een glühwein op zondagavond na een weekend hard werken.

Ondertussen kon ik het niet weerstaan om de smeedijzeren mand, die aan het plafond hang, al een beetje te vullen met ‘kitsch’plantjes. Echt….groene vingers zijn niet aan mij besteed en het hangt ook te hoog om echte planten steeds water te moeten geven. Dat vergeet ik ook al als ze goed bereikbaar zijn dus laat zwijgen als ze hoog hangen. Maar het ziet er al leuk uit!

28 maart 24: het werk ligt even stil thuis. Jos heeft 3 weken geleden een nieuwe heup gekregen dus zit in een revalidatie-traject en kan nog niet klussen. Verder gaat het al prima! Dus we pakken binnenkort de draad weer op.