Oudejaarsdag, nog vroeg in de ochtend.
Terwijl ik dit blog schrijf kijk ik terug naar 2020. Een moeilijk jaar voor velen van ons, ik denk eigenlijk wel voor iedereen.
Als ZZP-er werd ook ik in maart getroffen door de lockdown. Een lockdown die naar later bleek niet de enige van het jaar zou zijn. Atelier dicht, cursisten die thuis wat verder werkten. Eén cursiste waar ik afscheid van nam, na een voor mij flinke impact, omdat ze me te negatief vond. De eerste keer in de 12 jaar van het bestaan van het atelier dat ik de deur voor iemand gesloten heb. Iets dat erge pijn deed, nog steeds, en een beschuldiging waarin ik mezelf niet herken. Natuurlijk….er waren en er zijn zorgen als je geen geld binnen krijgt en je je kindje, je atelier, overeind wilt houden. Dan lach je zeker niet altijd. Al helemaal niet als je man doodziek thuis ligt en je bankrekening naar 0 daalt. Ik neem aan dat (de meeste) mensen dat destijds wel begrepen zullen hebben. Maar goed….het is niet anders.
Zelf gebruikte ik deze eerste lockdown om flink in het atelier op te ruimen maar vooral ook om mijn echtgenoot te verplegen, die hard getroffen werd door Covid in de eerste week van de lockdown. Hij was ernstig ziek en zelfs al was het atelier open gebleven dan had ik het moeten sluiten om hem de zorg te verlenen die hij nodig had. Mijn vroegere vak als IC-verpleegkundige heb ik ingezet en daardoor kon ik hem thuis houden en voor nog erger behoeden. Helaas is hij, 9 maanden later, nog steeds niet beter en we hebben zorgen over het feit of de naweeën zoals concentratieverlies, geheugenproblemen en benauwdheid bij inspanning nog ooit voorbij gaan. Ook dat moeten we een plaatsje geven.
Toen vader- en moederdag in beeld kwam heb ik me gestort op het maken van honderden harten. ‘Hartjes onder de riem’, noemde ik ze en vele andere keramisten namen soortgelijke initiatieven in die eerste lockdown. Het was heerlijk om altijd weer de 2 euro munten op mijn deurmat achter de brievenbus te vinden, ik had de hartjes altijd buiten staan, ook als ik er niet was. Zoveel leuke reacties waarvoor nu nog mijn dank.
Daarna werd er even gewerkt in het atelier, de zomerperiode door. Ik ging er nog een weekje tussenuit want had het nodig na al die stress en zorgen. In het najaar weer op slot voor 4 weken. Langzaam kreeg ik het wel weer benauwd en al helemaal toen in december de volgende lockdown, waar we nog steeds in zitten, een feit werd. Piekeren en peinzen hoe het atelier overeind te houden. En dat doe ik nog steeds. Maar de schouders blijven eronder! Ooit wordt het weer beter en kan iedereen weer lekker naar binnen komen om te werken of om mooie keramiek en glazuren te kopen.
Inmiddels heb ik een nieuwe pagina hier op de website gemaakt: Mayco online glazuurshop. Wie mij kent weet dat ik een tamelijke hekel heb aan webshops en al helemaal als het om kleuren gaat. Papier is geduldig. Foto’s op de laptop ook. Het komt zó vaak voor dat mensen met een lijstje glazuurkleuren in mijn atelier komen (kwamen) en met volledig andere kleuren naar huis gingen omdat ze de kleuren in het echt zagen en dan tot heel andere keuzes kwamen. Maar nu…in deze lockdown, grijp je als ZZP-er uiteraard alle mogelijkheden aan die er zijn. Vandaar die online glazuurshop. Waarbij ik natuurlijk van harte adviezen geef als je die nodig hebt. Liever heb ik dat jullie allemaal weer komen als het atelier open kan en tot die tijd verkoop ik de glazuren op deze manier. Dat zal ook na de lockdown doorgaan want inmiddels zijn er klanten uit alle delen van het land die niet even naar het zuiden af kunnen reizen voor een paar flesjes glazuur. Dus die stuur ik op. Ik ben er erg blij mee en het helpt me het hoofd boven water te houden.
Lieve mensen, cursisten, klanten, iedereen die mijn atelier en deze website bezoekt: ik wens jullie alleen een veel beter, mooier, sprankelender, gezonder en stralender 2021! Een jaar waarin we hopelijk met heel wat meer glitters mogen strooien! Tot die tijd wachten we geduldig af. Ik sta vooraan in de rij als de inentingen gegeven gaan worden.
Lieve groet, Marga.
Geef een reactie